హే నిజ్జం తెలుసా.... ఈ రోజు ల్యాబ్ నుండి నడుస్తూ... సైకిల్ని అలా నడిపిస్తూ... ఏవేవో ఆలోచనలతో.. ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తూ.... అడుగులో అడుగు వేస్తూ అలా అలా నడుస్తూ ఉన్నా... రోడ్డుకి ఇరువైపులా... ఒక మాదిరిగా గుబురు గుబురు పొదలు చెట్లు చాలా ఉన్నాయ్... మొదటగా నా ఆలోచనలకేదో అడ్డం తగిలినట్టయ్యింది... ఏంటా అని చూశాను కానీ ఏమీ కనిపించలేదు.. ఇంకో నిమిషం పోయాక అనిపించింది... ఎవరో నన్ను తొంగి తొంగి చూస్తున్నారని... ఐనా నన్నెవరు తొంగి తొంగి మరీ మరీ చూస్తారులే అనుకున్నా.. తీరా చూస్తే... నా ఎడమవైపు పొదల్లోంచి ఎక్కడో ఆకాశంలో ఉన్నాడు.. బుజ్జి బుజ్జిగా.. ఆర ముగ్గిన కర్బూజ పండుని అర(సగం) కోసినట్లు...హోళీ ఆటలో రంగంతా తన మొహం మీదనే ఎవరో పోసేసినట్టూ... గుండ్రని బంతిలో పాతిక క్యాండిల్ల బల్బేదో పెట్టేసి ఆన్ చేసినట్టు.. బలే వెలిగిపోతూ.. ఉంటుంటే అనిపించింది... సూర్యునికి పుః లింగాన్ని తగిలించిన పూర్వీకులకి టేస్ట్ లేదని.... నాతో పాటే నడుస్తున్నాడు.. నేను ముందుకెళితే తాను ముందుకెళుతున్నాడు.. వెనక్కొస్తే వెనక్కి... పాపం గోళీలాడుకోవటానికి ఫ్రెండ్సెవరూ దొరకలేదనుకుంటా.. నా వెనకాతల పడ్డాడు.. అలా నడుస్తుంటే మద్యలో హై టెన్సన్ పవర్ పోల్ ఒకటి వచ్చింది వాడికి నాకు మద్యలో... అబ్బబ్బబ్బ... వాడు దాని మీదకెక్కి డాన్సులే డాన్సులు... ఏరా అలా అంటే... మా ఊళ్ళో ఇవేమీ ఉండవని అన్నాడు... మా ఇద్దరి అలవాట్లలో కూడా పేద్ద తేడా ఏమీ లేదు... నేను ఎయిర్ ఫోర్సైతే (గాలి తిరుగుడు) వాడు వాక్యూమ్ ఫోర్సు (గాలి లేని దగ్గర తిరుగుడు).. కాకపోతే వాడు ఇరవై నాలుగ్గంటలూ తిరిగగలడు నేనేమో ఒక గంటే తిరగగలను.. ఎక్కువ సేపు తిరిగితే వర్క్ ఆగిపోతుంది కదా మరీ... ఇంకా నేను సోదేస్తే నీకూ టైమ్ వేస్టే కానీ... ఇంటికెళ్ళి ఆం తిని బజ్జో....