"హా!! ఏంట్రా అలా చూసి, ఎందుకో కొద్దిగా నచ్చగానే ప్రేమ పుట్టేస్తుందా, ఇప్పటికి నువ్వు పుట్టి పట్టుమని పాతిక నిండుంటాయ్ తెలుసా... పదేళ్ళ క్రితం ఇదే రోజు ఏ పరిస్థితిలో ఉన్నావో కనీసం వీసమెత్తైనా గుర్తుందా నీకు. ఉండదు, ఎందుకో తెలుసా... నీకు భాద్యత అంటే తెలియదు కనక, నువ్వు తినే అన్నం ముద్దలో ఉండే ఒక్కో మెతుకుని ప్రశ్నించి చూడరా, అవి కలగలసి నీ నోటిని చేరేందుకు కారణమైన వాళ్ళ శ్రమ, ఆశ, ఆవేదన ఏమైనా నీకు తెలుస్తాయా", వాడిని వాయించేస్తుంది అంతరాత్మ.. పాపం దాని తప్పేముందనీ, దాని విద్యుక్త ధర్మాన్ని అది నిర్వర్తించింది. శరీరం పై కొన్ని ఏళ్ళొచ్చాక, మనసు ఎవరి సలహాలనీ స్వీకరించటానికి సహకరించదనుకుంటా. దీన్నే పోజిటివ్గా ఆత్మవిశ్వాసమనీ, నెగెటివ్గా బలుపు అనీ పిలుస్తుంటారు... సినిమాలో అపరిచితుడికి పలు పర్సనాలిటీలు ఉన్నట్లు వాడికి కూడా ఇంటర్నల్ డిఫెండర్ ఒకడున్నాడు మరి.... "అంటే ప్రేమనేది స్పాంటేనియస్గా పుట్టకూడదా?? ఒకమ్మాయ్ నచ్చటానికి కొలమానాలు, కారణాలు, లాంటివి లేకపోతే అది ప్రేమ అవ్వదా?? అన్నం పెట్టే అమ్మా, నాన్నలైనా అలా ప్రశ్నిస్తారో లేదో కానీ నువ్వు బాగా టూ మచ్ చేస్తున్నావ్ అంతరాత్మా", అంటూ అదేదో సినిమాలో బ్రహ్మనందంలాగా వాపోయాడు, తన అంతరాత్మ ఇంకా ఫోర్స్ చేస్తే తానెక్కడ మారిపోవాల్సొస్తుందేమో అని అనుకుంటా?... పాపం వాడి బంధువుల్లో చాలా మంది వాడికి క్లాసు పీకేవాళ్ళే ఎక్కువ, వీడి బ్యాడ్ ఫేట్ కొద్దీ చిన్నప్పుడు వీడి లెక్కల మాష్టారు ప్రతిక్షేపించటం అనే పదాన్ని బాగా నేర్పినట్లున్నాడు, అందుగ్గాను ఆ తొక్కలో మైండ్ ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరిని వీడికి ఎగెయినిస్టుగా ప్రతిక్షేపించి, సరిగ్గా టైం చూసుకుని వాడి లోపల ఒక కోర్ట్ సీనో, లేక ఎఫ్.బీ.ఐ దర్యాప్తు బృందాన్నో ఏర్పాటు చేస్తుంది... పాపం ఎప్పుడూ ముద్దాయి వీడే... ఏంటో వాడి మైండు వాడికి క్లాసు పీకినప్పుడల్లా, వాడిని చూడగానే, చీకేసిన తాటి టెంకెకి రంగురాళ్ళద్దినట్టుండే జుట్టూ, ఫేసూతో పాటు అవతారమంతా, పెళ్ళైపోయి పెళ్ళామెప్పుడుదిలేస్తాదా అని ఎదురు చూసే మగడిలా తయారవుతుంది.. ఇమ్యూనిటీ పూర్తిగా లేని బబుల్ బేబీ సిండ్రోం ఉండేవాడు కూడా వీడిలాగా దీనంగా మొహం పెట్టడేమో... వీడి ఉత్సాహం ఏంటో తెలీదు కానీ, ఒక రోజు ఎవరో ఒక కొత్తగా పెళ్ళైన ఆసామిని అడిగాడంట, ఎలా ఉందండీ మీ వైవాహిక జీవితం? అని, ఆయన దానేకోమో బహు బేషుగ్గా ఉందోయ్ అంటే, వీడికి డౌటొచ్చీ మీరు నిజంగానే పెళ్ళి చేసుకున్నారా?? అని అడిగేశాడంట. తర్వాతేమైందీ అనే కదా మీ ప్రశ్న, ఏముంటుందీ, వాడు వీడిని హాస్పిటల్లో జాయిన్ అయ్యేలా ఒకటి పీకాడు... ఇదేనేమో కూలిచ్చి కొట్టించుకోటం అంటే... నిజంగా ఇలాంటి అమాయకపు లేదా మొండి స్నేహరత్నాల్ని చూశాక అనిపిస్తుంది... వాళ్ళ సాంప్రదాయాల్ని రక్షించట్లేదని పెద్దవాళ్ళ సణుగుళ్ళూ, ఆధునిక సమాజానికి తగినట్లు ఉండనివ్వట్లేదని చిన్నవాళ్ళ గొణుగుళ్ళు... ఇవి కాకుండా ఎమోషనల్గా ఏమున్నాయి మన మానవ సమాజంలో అని..... హా రీడరూ నీ ఎమోషన్ నాకు అర్దమైంది, పట్టెడన్నాన్ని తడిమి చూస్తే పుట్టెడు బియ్యం ఉడికినట్టా, దానిని కలుపని తెడ్డుకున్న అడ్డేదో తెలిసా నీకు అంటారు కదా... ఏం చేస్తామండీ, జీవమనే ఉచ్చు చిచ్చు నీ పుచ్చుని పట్టి లాగు విధంబులనంతముల్ అన్నట్లుగా, కళ్ళకి గంతలు కట్టుకుని జీవితమనే ఏనుగుని వెతుకుతూ ఉండే సమాజమంతా జీవితాన్ని పలువిధాలుగా వివరిస్తుంటే, గంతలు తీసి దూరం నుండి చూస్తున్న నాకు వాళ్ళలాంటోళ్ళందరినీ చూసి నవ్వొస్తుంది మరి.... నాకు తెలిసిన వాళ్ళలో ఆ ఏనుగంటే ఇష్టం లేని వాళ్ళని కూడా దాన్ని కొలవటానికి తీసుకుపోతుంటే జాలి వేస్తుంది కూడానూ.... |
మనసు చేసే కేరింతలని పలకలేక నిస్సహాయ ఐన నా స్వరానికి అక్షర స్వరమై నిలచిన నా మనో ప్రతిబింబం.. నా ఈ అంతర్మధనం...
Friday, August 5, 2011
జాలేస్తుంది కూడానూ...!?!?!?!
Thursday, August 4, 2011
తొక్కలో లైఫ్...
గాలి బాగా వీచిందని, నేల విడిచి సాము చెయ్యటానికి నువ్వేమైనా కాగితమ్ముక్కనుకున్నావా... భాద్యత గల సగటు మనిషివి, అలా ఉరకలేస్తావేం పెట్రేగి పోటెత్తుతున్న గంగానదిలాగాఅని వారించాడు. భాద్యతలంటే అవేమైనా లంకెల బిందెలా, బరువున్నా నెత్తిన వేసుకుని మొయ్యటానికీ, మూసుకుని నీ పనేదో చూసుకో లేకపోతే మూతి పల్లు రాలుతాయ్... పాపం లేని పెద్దరికాన్ని మీదేసుకున్నాడేమో అని తనలో తానే ఫీలైనట్లున్నాడు, ఏం మాట్లాడకుండానేవెళ్ళిపోయాడు నెమ్మదిగా బుద్ది చెప్పతలచిన మనిషి... జీవితం మీద ఆశ అనే జబ్బు పట్టుకున్న మనిషిలా కనిపించాడు తను.. ఆలోచనల్లో ఉన్న రెండో మనిషిని ఎలా తిట్టేసినా పర్వాలేదు, కానీ నిజ జీవితంలో ఎవరినైనా అలా తిడితే, పాపం ఎంత హర్టవుతారో ఏమో... అందుకేనేమో వీలైనంతగా సమాజానికి దూరంగా దాక్కుంటున్నాడు ఆ తిట్టేసిన మనిషి, కర్ర విరగకూడదు పాము చావకూడదు అనే చందంలో... సంఘజీవి అంటే సంఘంతో కలిసి జీవించేవాడని అర్ధం కానీ, ఆ సంఘం పెట్టే షరతులన్నీ ఒప్పుకుని బ్రతికేవాడు సంఘజీవి ఎలా ఔతాడు?, ఇలా వాడి మనోబావాలు కోకొల్లలు... అన్ని భావాల్లోనూ జీవితమనే పదం మీద వాడు ఇంటూ గుర్తు వేస్తాడే కానీ ప్లస్ గుర్తు వెయ్యడు.. వాడిని పాపం ప్రతివాళ్ళూ కెలుకుతూనే ఉంటారు, దానికి ఉసూరుమంటూ... 'ఐనా సమాజాన్ని మనం అర్ధం చేసుకోవాల్సిందే తప్ప ఆ పిచ్చి కుక్క మనల్నెందుకు అర్ధం చేస్కుంటుంది లే' అనుకుంటాడు... తనకి అసలు పెద్దోళ్ళంటేనే పడదు, పెద్దరికాన్ని ప్రదర్శించే ప్రతి జీవీ తిట్టటానికే పుట్టాడనుకుంటాడేమో... వాళ్ళ మాటల్లో వినే ఆ నాలుగైదు వాక్యాలు కూడా ఎప్పుడూ పెద్దగా మారవు, "నువ్వు గాలి పీల్చినప్పుడు లేని బాధ, మీ అయ్య నిన్ను కడుపు నిండా మేపుతున్నప్పుడు లేని బాధ, ఈ సమాజం కట్టిన డబ్బులతో కట్టిన రోడ్లపై నువ్వు నడుస్తున్నప్పుడు లేని బాధ, నువ్వు విచ్చలవిడిగా బేవార్సిగా చిందులేస్తూ ఆడుకుంటున్నప్పుడు లేని బాధ..... బాధ్యతలు నీ చేతికొచ్చేసరికి పొడుచుకొచ్చిందా..." అంటూ "రుణం తీర్చు తరుణం వస్తే, తప్పించుకుపోతున్నావా, తెప్ప తగులబెట్టేస్తున్నావా" లాంటి పాటల్ని వినిపించేస్తున్నారు పాపం వాడికి... పోనీ వీడు తగ్గుతాడా వాళ్ళతో ఏకీభవిస్తాడా అంటే, వీడి సమాధానం ఇలా ఉంటుంది, "ఔను నేను బేవార్సే, నేను భాద్యతల్లేని సోమరిపోతునే, గాలికి నువ్వేమైనా డబ్బులు కడుతున్నావా?? కడితే కట్టేవ్ మూసుకుని నువ్వు పీల్చుకో... నన్ను కన్నందుకు పెనాల్టీగా మా అయ్య నన్ను పోషిస్తున్నాడు, ఆయన మంచి మనసుతోనే పోషించినా, మీలాంటి వరస్టు ఫెలోస్ అంతా కలిసి ఆ అయ్యల జాబితాల్లో అందరినీ వాళ్ళ కొడుకుల్ని ఎదవల క్రింద ట్రీట్ చేసేలా చేస్తారు, నువ్వు చెప్పేటట్లు జీతమొస్తేనే అది జాబ్ ఔతుందా, నీలాంటి పెద్ద డాష్ డ్యాష్ గాళ్ళంతా పొగిడితేనే పిల్లల్ని కన్న నాన్నలందరికీ పుత్రోత్సాహం రావాలా, ముందు సుమతీ శతకం రాసినోడ్ని తన్నాలి పట్టుకుని, అందరూ ఇచ్చిన డబ్బుల్తో వేసిన రోడ్లో యాక్సిడెంటైనోడికి ఒకడికి కనీసం రూపాయి సాయం చెయ్యలేదు నీలాంటోళ్ళు నిండి ఉన్న బోడి సమాజం, తొక్కలో సమాజం... మీలాంటి చాదస్తపు ఎదవలుండే జన సమూహాన్ని కూడా సమాజమంటారా, నచ్చని రోమన్ ఆచారాలతో జీవితకాలం రోమ్ నగరంలో రోమన్లాగా బ్రతికే కంటే మెసపటోనియాలో ఇసుకని పిండి వచ్చే నీటితో ఆ ఎడారి నేలలో బ్రతికేయటం మేలు వీలైనంత వేరం సమాజ శృంఖలాల నుండి తప్పించుకుని స్వేచ్ఛగా పోవచ్చు... నాకు చెప్పటం నీ భాద్యతని నువ్వు భావిస్తే, అది నాకు అక్కరలేదు... నన్ను ఇలానే వదిలెయ్..." ఇది వీడి వరస.. కానీ మూసపోతల సమాజ పోకడలు వీడిని వదుల్తాయా.... ఏమో??? , గాలి వీస్తే కాగితం ముక్క ఎగిరిపోతుంది, కానీ పేపర్ వెయిట్తో సహా ఎగరటం దానికి సాధ్యం కాదు.... సమాజపు కట్టుబాట్లనే ఆ పేపర్ వెయిట్లున్నా ఆ కాగితం ఎగరాలంటే ఏ టోర్నెడోలు రావాలో, ఎలాంటి టోర్పెడోల సాయం కావాలో... జీవితమంటేనే విసిగి వేసారిన ఆ మనసుకి ఇవన్నీ ఒక పట్టాన పడతాయో లేవో... ఆనందం, సంతోషం లాంటివాటి కోసం ఎన్నెన్నో చెయ్యాల్సొస్తుందని వాటిని కూడా విస్మరించేస్తున్నాడు... వాడికీ వాడి దగ్గరున్న బెంచీకీ తేడా ఏమీ లేదని వాడిని చూసి వెటకారంగా నవ్వుకునే వాళ్ళకేసి చూసి, బెంచీతోనే మాట్లాడుతూ ఆ జీవిత రోగంతో బాధ పడుతున్న మనుషులకీ, దూరంగా ఎక్కడో కొండల్లో దావానలంలో చిక్కుకుపోయిన ముళ్ళ తుప్పలకీ ఏమీ తేడా లేదని నవ్వుకుంటున్నాడు.... ఇది చదివిన మీరు ఎవరిని సమర్ధిస్తారో నాకు తెలీదు, నా అభిప్రాయాన్ని మాత్రం అడగద్దు... |
Subscribe to:
Posts (Atom)