జీవితమెందుకు దేవుడా అని ప్రశ్నించాలంటే మనిషి నెగెటివ్గానే ఆలోచించాలా? నిరాశ ఉంటేనే తప్ప మనిషికి మోక్షం గుర్తు రాకూడదా, ఏమో... దేవుడున్నాడా? అంటే వచ్చే ప్రతి సమాధానమూ ప్రశ్నార్ధకంతోనే అంతమౌతుంది హహహ.. ఆశావాదినీ, నిరాశావాదినీ ఇద్దరినీ ఒకేలా చూడగలిగేది ఇద్దరే అనుకుంటా.. ఒకటి ఏమీ తెలియని పసి పిల్లలు, ఇంకొకటి అన్నీ మర్చిపోయిన పిచ్చివాళ్ళు... హహ.. నిజానికి ప్రశ్నల్ని సరిగా సంధించగలిగితే అవి ఫుల్స్టాపుల్ని చీల్చి చెండాడి ప్రశ్నలు ప్రశ్నలుగానే మిగిలిపోతాయి... అవి ఆశకీ, నిరాశకీ... జీవితానికీ, నిర్జీవితానికీ... ఇలాంటి అన్నిటికీ అతీతమైన స్థితికి మనల్ని లాక్కుపోతాయి... ఈ క్రింది కవితలో దేవున్నే నిందిస్తూ సంధించిన పదాలే ఆ స్థితికి నిదర్శనం... |
మనసు చేసే కేరింతలని పలకలేక నిస్సహాయ ఐన నా స్వరానికి అక్షర స్వరమై నిలచిన నా మనో ప్రతిబింబం.. నా ఈ అంతర్మధనం...
Sunday, November 7, 2010
ఓh Goడ్...!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment