ఒక సారి మా ఫ్రెండు నన్ను తిరుపతి కొండకి తీసుకెళ్ళాడు.. హ్యాపీగా బస్సు మీద వెళదామనుకుంటే.. మావాడు మెట్లదారి ప్రోగ్రాం పెట్టాడు.. పోనీలే కాలు నొప్పి పెడతాయి అంతేలే అనుకుంటే.. చెప్పులు తీసేసి..... అని అన్నమయ్య సినిమా గుర్తు చేశాడు.. దేవుడికి ఇవన్నీ అవసరమా అని మనసులో అనుకుంటూ, ఒకసారి అనుభవమైతే నాకు కూడా తెలిసొస్తుందిలే అని నడిచి వెళ్ళాను.. కొండమీదికెళ్ళి దర్శనమయ్యి తర్వాతి రోజు క్రిందకొచ్చేదాకా చెప్పులేసుకోలేదు.. వాడికేమో కానీ నాకైతే.. గర్భగుడిలోకెళ్ళటానికి ఎంతో సేపటి ముందే దేవుడు దర్శనమిచ్చేసి.. నా కాలుకేసి చూసి మాయలోడు సినిమాలో బ్రహ్మానందంకేసి ఆలీ చూసే చూపు గుర్తొచ్చేది.. దైవ దర్శనానికి వెళుతున్నాం కదా అందుకే మనసులో కోపం కానీ.. శరీరంలో బాదని కానీ వ్యక్తపరచలేదు.. ఆ రోజు నాకు నా మీద కంటే నా చేతి సంచిలో దాచిన చెప్పుల మీద చాలా జాలేసేసింది.. వాటిని కొన్నప్పటి నుండి అరిగిపోయే వరకూ వాడినా మిగిలిన వస్తు సముదాయంలా కాక వాటిని దేవుడికి దూరంగా ఉంచేస్తాం.. అవేం చేశాయని పాపం.. వాటికే గనక ప్రాణముండి మానవుల్లా ఆలోచించగల్గితే... వాటి ప్రార్ధన క్రింది కవిత రూపంలో ఉంటుందని నా భావన...
color marchamdi emi kanapadatam ledu
ReplyDelete@durgeswara: ఆ పిక్చర్ ఆల్రెడీ.. డిజైన్ చేసేసిందండీ.. మీరు పిక్చర్ మీద క్లిక్ చేస్తే పెద్ద బొమ్మ చాలా క్లియర్గా వస్తుంది.. thank you for your suggestion..
ReplyDelete:):) Mouli aite cheppulu vesukuni gudi loki vellalantava....
ReplyDelete