ఒక నాలుగు సంవత్సరాల క్రితం ఉగాది సందర్బంగా మా క్యాంపస్లో కవితల పోటీ పెడితే.. దానిలో పాల్గొన్నాను.. "వర్షించని మేఘాల సాక్షిగా...." అనే వాక్యం పైన కవితలు రాయాలి... నాకేమో కవితలు రాయటంకానీ, కవితలు ఇలాగే రాయాలనే రూల్సు కానీ ఏమీ తెలీదు.. ప్రతీ ఒక్కరూ విజ్రంభించి రాసేస్తున్నారు.. మేఘం, వర్షం, వాన, చినుకులు తర్వాత దాని ఫేటు ఇంకుడు గొయ్యా లేక డ్రైనేజీయా.. ఇలా పదాలు వస్తున్నాయి కానీ ఫీలింగు రాలేదు.. దగ్గర దగ్గర అరగంట టైమిచ్చారనుకుంటా.. ఐనా మాత్రం తెలిసిన పదాల్ని వరుసలో అమర్చేస్తే కవితలైపోతాయా.. అవ్వొచ్చు గాక.. కానీ కవితంటే అందులో ఏదో భావుకత ఉట్టిపడాలని నా మనోఉవాచ.. ఇరవై నిమిషాలకి ఏమీ తేలక పేపరిచ్చేసి బయటకొచ్చేద్దామనుకుంటే.. అప్పుడే ఒక ఐడియా వచ్చింది.. బ్యాగ్గ్రౌండులో మనకి కూడా ఏదో జరిగి ఉంది కదా అని... మిగిలిన ఐదు నిమిషాల్లో ఏదో కవిత అనిపించేలా రాసేసి ఇచ్చేశాను.. నేను రాసిన కవిత విషాదాంతంతో కూడి ఉంది.. బయటకొచ్చాక.. ఎవరో చెప్పారు, బర్గర్లు పప్పుతో చెయ్యరు బంగారూ అన్నట్లుగా.. లవ్ ఫెయిల్యూర్ల కవితలకీ గట్రా అక్కడ ఎవరూ ప్రైజులివ్వట్లేదని తెలిసింది.. కానీ ఐదు నిమిషాల సమయంలోనే చాలా ఎక్కువగా ఆలోచించాల్సొచ్చేసరికి నాకు తలనొప్పి పట్టుకుంది.. అదేదో నాక్కూడా బ్రెయిన్ ఉంది అని నిరూపించటానికన్నట్లుగా.. కాకుంటే సంతోషించే విషయమేంటంటే, మా రూమ్మేట్కి ఫస్టు ప్రైజ్ వచ్చింది.. అదేదో నాకు వచ్చినంత సరదాగా ఫీలయ్యాను.. ఔను మరి కవితలంటే ఇష్టం.. కానీ భాషాలేమి.. టైం దొరకదు.. ఇలా పరిస్థితులు మరి... బాధాకరమైన విషయమేంటంటే ఇప్పటికీ మెచ్యూర్డుగా వ్రాయటం నాకొచ్చో రాదో డౌటు పడుతుంటాను... కానీ ఈ కవిత చూసినప్పుడల్లా అనిపిస్తుంది.. నాలోని కోపిస్టిని నిద్ర లేపి కొరడా ఝలిపించి మరీ వ్రాశానేమో అని... |
మనసు చేసే కేరింతలని పలకలేక నిస్సహాయ ఐన నా స్వరానికి అక్షర స్వరమై నిలచిన నా మనో ప్రతిబింబం.. నా ఈ అంతర్మధనం...
Saturday, July 24, 2010
వర్షించని మేఘాల సాక్షిగా...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment